آرتور شوپنهاورِ آلمانی، یکی از بزرگترین فیلسوفان اروپا و متفکری پرنفوذ در حوزهٔ اخلاق، هنر، ادبیات معاصر و روانشناسی جدید به شمار میرود. کتاب هنر خودشناسی، چهارمین جلد از مجموعهٔ هنرهای شوپنهاور است که به «هنر خودشناسی»، «هنر شناخت خویشتن» یا «معرفت نفس» میپردازد.
خودشناسی نخستین گام بهسوی فرزانگی است. «خود را بشناس» درعینحال، سنگ بنای فلسفه هم هست؛ یعنی سنگ بنای «عشق به فرزانگی». نخستین قاعدهٔ زندگی که از دیرباز از این رهگذر به تحقق میرسد.
شوپنهاور، فیلسوف اصیل نیز به بنمایهٔ خودشناسی میپردازد. شناخت وی از افلاطون تا کانت، انس و الفتش با منابع کلاسیک عهد باستان و پژوهشهای هر روزهاش در امور اخلاقی و اخلاقیات دوران نو از مونتنی گرفته تا بالتازار گراسیان، وی را به این موضوع نزدیک و مأنوس کرد. وی خود را به این محدود نمیکرد که به خودشناسی همچون موضوعی انتزاعی، نگرشی نظری بیندازد، بلکه این را بهمثابهٔ اصل حکمت عملی زندگی جدی میگرفت و در عمل به آن میپرداخت. اما این کتاب در زمان زندگی شوپنهاور منتشر نشد. دستنوشتههایی در اختیار دوستانش بود و پس از مرگش با بررسی هر ۲ نسخه این کتاب تألیف شده است.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|